Slappeling
In de boekenwinkel zie ik hem al liggen, als ik wat extra wachttijd heb op het treinstation. Best wel een dik boek, voor iemand die het druk heeft of met het gevoel druk te zijn. En de titel klinkt bijna als een aanklacht: ‘Druk zijn is voor slappelingen’.
Met nog een meter boeken op en onder mijn nachtkastje, weet ik direct dat ik het boek niet zal kopen. Maar als ik een paar dagen later een artikel over het boek tegenkom, hap ik meteen toe. Ik heb het best eens druk, maar ben zeker geen slappeling en dat wil ik graag bevestigd zien.
Het artikel bevat eigenlijk twee adviezen:
1. Stop met het eindeloos e-mailen en steeds weer checken van nieuwe berichten. Gebruik eventueel technologische hulpmiddelen om verplicht offline te gaan.
2. Focus je op een of een paar dingen waar je goed in bent, waar je in wilt uitblinken en waar je gelukkig van wordt. Accepteer dat al het andere soms minder goed gaat.
Zo, dat is lekker overzichtelijk. Aan de slag!
Ondanks drukte nog tijd voor het lezen van het artikel ‘Druk zijn is voor slappelingen’ in Intermediair Magazine? Kijk op http://www.intermediair.nl/weekblad/20160324/#2
Getriggerd tot het lezen van het hele boek? Maak dan eerst een wandeling of een fietstochtje naar de boekhandel. Nee, niet met de auto. Je bent toch geen slappeling!
Geen Blokker-hart
V&D is failliet en ook met Blokker gaat het niet goed, lees ik op zaterdagmorgen in de krant. Maar het roer gaat radicaal om bij de huishoudketen: het logo wordt moderner en de winkels moeten kwaliteit uitstralen. Intussen worden er opnieuw een paar honderd mensen ontslagen. Ik hoop voor alle betrokkenen dat het lukt.
Op zaterdagmiddag ben ik in een Blokker-winkel. Voor mij bij de kassa staat een vader die een grote doos wil afrekenen. Ik weet niet precies wat erin zit; een of ander huishoudelijk apparaat met een stekker eraan, lijkt me. “Dat is 37,95”, zegt de medewerker achter de kassa. Het is een jongen van een jaar of 18. Misschien een medewerker; hij zou ook stagiair kunnen zijn. “Hee, dat is vreemd”, zegt de man. In het rek staat dat het 35 euro kost.” Hij kijkt zijn kinderen aan. De jongen en het meisje van een jaar of 16 knikken bevestigend. “De kassa zegt toch echt 37,95,” herhaalt de kassamedewerker, “en dat is de prijs.” Er gebeurt even niets.
Dan loopt de zoon naar het pad waar de doos vandaan komt, maakt een foto met zijn mobieltje en komt terug met het bewijs. Op het prijskaartje staat 34,95. Hij laat de foto zien aan de jongen achter de kassa. Die reageert alleen door zijn schouders op te halen. “Ja, dat vind ik toch vervelend,” zegt de vader weer. “Ik vond het eigenlijk al wat te duur en nu gaat het nog meer kosten.” Er gebeurt niets. De jongen maakt geen verontschuldiging omdat er kennelijk een prijskaartje in de winkel staat dat niet klopt. Hij doet geen poging om zijn leidinggevende te laten bemiddelen of de zaak op een andere manier op te lossen. “Dit staat in de kassa en dat is de prijs.” De vader keert zich om en samen met zijn kinderen verlaat hij de winkel. Zonder iets te kopen.
Ik zie het met verbazing gebeuren en kan het niet laten er iets van te zeggen. “Dat is nou ook wat zeg! Dat je zo’n klant voor 3 euro laat lopen.” De jongen blijft onbewogen. Op zijn gezicht zie ik totaal geen emotie. Ik reken af en betaal een euro. Gelukkig staat het goed in de kassa.
Ik hoop oprecht dat de winkelketen het gaat redden met een nieuw ‘look’ en een kwalitatief hoogwaardig assortiment. Maar als personeel met jarenlange ervaring en een ‘Blokker-hart’ wordt ontslagen, blijven er medewerkers over die geen gevoel hebben voor service en die klanten niet kunnen adviseren. Ik heb er een hard hoofd in …
Twee weken later zie ik onderstaand filmpje, dat half april is uitzonden op het NOS journaal. Nu vrees ik dat het op alle fronten mis gaat.
Giro-roze
Afgelopen week was ik bij het Schrijfcafe, met als thema fietsen en de Giro d’Italia. (Hoe kan het ook anders, in de aanloop naar het spektakel begin mei.) In korte tijd schreef ik verschillende korte teksten en zelfs gedichtjes. Geen rijmelarij, maar andere vormen. Erg leuk om mee bezig te zijn en dat vonden de andere deelnemers ook.
Een deel van mijn resultaat:
WOORDGEDICHT
Voor een woordgedicht kies je een willekeurig woord. De losse letters daarvan schrijf je ieder op een nieuwe regel. Daarna ga je aan de slag om elke regel te laten beginnen met de letter op die regel. Sluit af met het beginwoord.
WILDBREISELS
W Wind
I In de wielen
L Langs de wildbreisels
D De vrolijk versierde
B Brede straten, een
R Roze route
E En enthousiaste mensen
I In de
S Stad Apeldoorn, de
E Enige plaats in het
L Land, waar de Giro d Italia
S Start
WILDBREISELS
TWEE ELFJES
Een ‘elfje’ is een wooordgedicht met 5 regels en een een vast aantal woorden per regel (resp. 1-2-3-4-1), zodat het totaal 11 is. Vandaar de naam van deze dichtvorm.
Fiets
Twee wielen
Langzaam of snel
Voor mij symbool van
Onafhankelijkheid
Giro
In Apeldoorn
Iedereen in actie
Voor een geweldig feest
Knalroze