Tot twee keer toe wordt op deze donkere novemberavond op het keukenraam gebonsd. Even heb ik het idee dat er wat Pieten (van welke kleur dan ook) voortijdig in Nederland zijn aangekomen. Maar Sinterklaas zal pas over een paar dagen arriveren. Het blijken dan ook geen Pieten, maar groepjes kinderen die langs de deuren gaan vanwege Sint Maarten. Helemaal niet aan gedacht!

Gelukkig heb ik vanmorgen twee netten mandarijnen gekocht; ze waren in de bonus. Het eerste groepje bereid ik voorzichtig voor op een mogelijke teleurstelling, nadat ze hun liedje ten gehore hebben gebracht: “Ik zal wat voor jullie halen, maar ik heb geen snoep in huis, hoor”. Ook de kinderen van het tweede groepje zijn blij met een mandarijn. “We hebben er al twee”, zegt een van de meisjes, terwijl ze een goedgevuld papieren tasje laat zien. “En nu dus drie.” Opgewekt gaan ze verder.

Als het derde groepje kinderen aanklopt, weet ik inmiddels dat de deurbel het onverwachts heeft laten afweten. Ik luister belangstellend naar hun liedje, dat weer anders is dan dat van de eerdere groepjes. Opnieuw pak ik de fruitschaal, want er is geen snoep. “Waarom niet?”, vraagt een jongetje vrijmoedig. “Bent u dokter?” Nee. “Tandarts dan?”, probeert hij. En na weer een ontkenning doet een van de meisjes ook een duit in het zakje: “Orthodontist misschien?”

Ik moet erom lachen en leg hen uit dat ik in mijn werk bezig ben om ouders en kinderen te leren hoe je gezond kunt leven. Fruit eten past daar bij; veel snoepen niet. Dat mijn beroep ‘gezondheids­bevorderaar’ heet, vertel ik hen maar niet. Ik hoop dat ze het fruit net zo enthousiast eten als dat ze het uit de schaal pakken.

Een vierde klop op het raam. Oei! Zoveel Sint-Maartengangers hebben we in de afgelopen jaren nooit gehad. Ik vul de schaal (nog maar vier mandarijnen) aan met twee appels. Meer fruit heb ik op dit moment niet in huis. Het blijkt een goed idee. Het laatste groepje bestaat uit drie kinderen. De meisjes die links en rechts staan pakken doelgericht een appel uit de schaal: “Lekker!” Pas dan komt de derde tot het besef dat ze niet snel genoeg was. Een mandarijn dan maar…

Volgend jaar zorg ik voor een schaal met appels en een paar mandarijnen. Niet vergeten!